Einde van mijn NZ trip!
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
28 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Zo, daar zit ik dan op het vliegveld in Christchurch te wachten op mijn vlucht naar Sydney. Een einde aan mijn 15 weken in Nieuw-Zeeland. Wauw, wat is dit een prachtig avontuur geweest wat ik nooit meer ga vergeten!
Mijn vorige blog is alweer bijna twee maanden geleden, tussendoor heb ik het erg druk gehad en heb ik allerlei bijzondere, leuke, spannende en geweldige dingen gedaan! Ik zal proberen alles van de afgelopen tijd met jullie te delen, sorry als het wat veel is ;)
Om te beginnen waar ik de vorige keer was geeindigd; White Island. Samen met een van de arts assistenten uit het ziekenhuis ging ik hier op mijn laatste weekend in Whakatane naar toe, beide niet helemaal zeker wat we nou moesten verwachten. Op de boot naar het vulkanische eiland toe werd ineens omgeroepen dat er aan beide kanten van de boot dolfijnen zwommen! Geweldig! Wat bijzonder om zo in het wild dolfijnen te zien zwemmen, erg leuk! Op de boot werden daarna helmen en gasmaskers uitgedeeld, waarbij wie die laatste nog echt nodig bleken te hebben ook. White Island rookt nog steeds als een malle, en zoals de foto's op facebook nog wel zullen laten zien ging je op sommige stukken bijna op in de rook. De kleuren op het eiland waren ook heel bijzonder, en je kon zelfs nog resten zien van de fabriek die er stond om sulfaat te winnen voor de laatste grote uitbarsting. Op de bootreis terug naar het vaste land werden we wederom getrakteerd op tientallen dolfijnen die met de boot meezwommen, leuk extraatje!
En toen kwam de kerstvakantie en daarmee ook Bart naar Nieuw Zeeland! Wat fijn om elkaar na 10 weken weer te kunnen zien! We hebben samen 2,5 week het hele Noordereiland doorgereisd.
De vakantie begon jammer genoeg met erachter komen dat de geleende tent kapot was. Na snel aan Sam en Dan vragen of we misschien toch hun tent nog konden lenen was dit probleem opgelost, en waren er ook gelijk plannen om samen in Tauranga te gaan bowelen, stappen en daar te logeren. Heel gezellige avond gehad en de dag erna met kater met z'n vieren Mt. Manganui opgelopen. De eerste week bestond verder vooral uit Bart dingen laten zien die ik al gezien had en heel graag wilde delen, van de hotpools in Rotorua, nogmaals de Tongariro crossing (deze keer zonder Mt Doom!), tot een heerlijke mountainbike tocht door de duinen met Kerstmis!
Na al deze uitstapjes vanuit Whakatane begon op 2e Kerstdag onze road trip verder naar het noorden, met als eerste stop Hobbiton! Samen met een gids en heel veel andere toeristen liepen we tussen alle Hobbit huisjes uit de film, zagen we het huisje van Bilbo Baggins en dronken we een biertje in the green dragon.
Toen we 's avonds voor het eerst de tent opzetten kwamen we er achter dat we iets te enthousiast waren geweest met het kopen van een groot luchtbed, het paste nauwelijks in het tentje! Dat werd dus maar heel de week hopen op weinig regen, want het luchtbed duwde de binnentent tegen de buitentent aan ;)
Onze reis vervolgde verder naar het noorden, Bay of Islands. Heel erg mooie stranden en erg leuke wandelingen gemaakt. We dachten hier zowaar ook kiwi's te spotten, maar het bleken de veel minder schuwe (wel zeldzamere) Weka's te zijn. De campingbazin bleef maar tegen iedereen die het horen wilde vertellen dat zelfs national geographic voor deze vogels naar hun camping was gekomen en dat een stuk over hun camping in 2016 ergens op TV zou komen.
Na 3 nachten Bay of Islands vertrokken we nog verder naar het uitsterste noorden van Nieuw-Zeeland. Via de 90 miles beach (we hadden gelukkig de 4wheeldrive van Anke, en konden zo ook een stukje over het strand rijden, heeeel gaaf!!), gingen we naar de sand dunes. Hier kon je een body board huren en als een malle van een hele hoge zandberg afglijden. Leuk om te doen, daarna wel overal zand, zand en nog eens zand!! Cape Reinga is het meest Noordelijke puntje, waar de Tasmanzee en de stille oceaan bij elkaar komen. Door een kleur verschil kun je echt de scheidslijn tussen beide zeeeen zien.
En toen brak oudejaarsdag aan, en vertrokken we naar Kahoe Farm hostel voor het laatste voetbaltoernooi van 2014 en om middernacht het aller eerste voetbaltoernooi van 2015 ter wereld. Na het avondeten werden de teams opgesteld, en begonnen de wedstrijden. Bart met brace in team Germany (naam gekozen om het echte Duitse team een hak te zetten en hun naam te kapen) en ik in team Flying Dutchmen. En iets voor middernachtwerd duidelijk dat ik zowaar met mijn team in de finale zou staan! Na het proosten met champagne (helaas geen vuurwerk voor ons dit jaar) om iets na twaalven weer het veld op en... Gewonnen! Goed begin van 2015 :)
Op onze terugweg naar Whakatane hebben we nog lekker een aantal nachtjes Coromaldel kunnen meepikken. Hier zijn we naar het beroemde hot water beach gegaan (je graaft een kuil in het strand en er komt heel heet water uit de bodem). Toen we aankwamen zagen we een enorme mensenmassa en vroegen we ons af of er een walvis was aangespoeld. Maar nee, al deze mensen waren dicht op elkaar bezig met kuilen graven, erg apart gezicht. Ook wij hebben ons er maar even tussen gemengd met onze schep, even voetjes in het hele hete water, en toen maar vertrokken naar een normaal strand. Later die dag hebben we de wandeling gemaakt van Pahia beach naar Cathedral Cove, adembenemend mooi!!
Helaas komt aan elke vakantie een einde en moest Bart weer terug naar Nederland en ik mijn laatste weekje werken in het ziekenhuis. Deze week vloog voorbij, en op vrijdag heb ik heel fijn afscheid kunnen nemen van iedereen in het ziekenhuis. Zelfs de getrakteerde speculaas viel in de smaak bij de verpleging :)
Wat heb ik een leuke en leerzame tijd gehad in dit ziekenhuis, en Anke bedankt voor alles!
En zo ging ik zaterdag 10 januari dan in mijn eentje op pad, met een giga backpack en veel te veel bagage. Afgezet door Anke en haar ouders begon mijn reis in Rotorua, op naar het zuiden!
Na een lange busreis kwam ik aan in Wellington, waar ik 2 nachtjes ben gebleven voor ik de ferry naar Picton op het zuidereiland kon nemen. Na een nachtje Picton begon mijn rondreis met stray, een hop-on-hop-off bus die me het hele zuidereiland over zou gaan rijden. Tenminste, als ik de bus kon vinden. Natuurlijk eerst naar de verkeerde ferry gelopen (Interislander ferry en Blue Ferry liggen blijkbaar 20 minuten lopen van elkaar vandaan..) Eenmaal in de bus hoor ik gelijk erg veel Nederlands, dat klinkt bekend zo ver van huis!
De rondreis over het zuidereiland begon met het Abel Tasman park. In de bus gaat dan een map met activiteiten rond, en ik koos ervoor om te gaan kayaken. Dat bleek een goede keuze! Gezellige tocht, jonge zeehondjes op de rotsen zien liggen en lekker lunch pauze op een strandje. Topdag! Het vakantiepark waar we verbleven was ook prachtig, als ik in de douche op mijn tenen ging staat keek je zo door het raampje het strand op en kon je alle kleine eilandjes voor de kust zien.
De dagen erna ben ik via Westport naar Franz Josef gegaan, een plaatsje onderaan de Franz Josef gletsjer. De dagen ervoor waren de helicopter vluchten de gletsjer op afgezegd ivm het weer, maar met een 50/50 kans schreef ik me toch in voor de vlucht van de dag erna. De eerste vlucht die ochtend werd ook geannuleerd maar... Mijn vlucht ging door! Met een groepje van 9 werden we door de gids verdeeld in twee groepjes om met de helicopter te gaan vliegen. Wat is dat een gaaf gevoel zeg, voorin zitten naast de piloot in een heli!
Eenmaal op het ijs van de gletsjer moesten we allemaal de ijzers onder de schoenen binden, hard stampen, en daar gingen we dan. Heel bijzonder om te zien, dat blauwe ijs. Zo liepen/stampten we 3 uur rond met de gids over de gletsjer, soms ook op mijn buik glijden door een smal stuk, om weer met de heli terug te gaan naar beneden. Wat een dag zeg!
Hoewel Franz Josef zelf heel klein is, waren het twee erg leuke avonden in het hostel, waar naast de stray bus ook de kiwi experience bus verbleef en erg veel backpackers samen waren voor een 80's party de eerste avond en onbeperkt pizza eten de tweede avond.
Hierna trok de reis verder naar Lake Wanaka, waar ik samen met wat anderen 's avonds naar een bioscoop ging met wel heel luxe stoelen; voetenbankje en de rugleuning lekker naar achteren toe.
Na Lake Wanaka volgde de eerste keer Queenstown, waar we 's avonds de verjaardagen gingen vieren van twee van de Nederlandse meisjes. Erg leuke avond, maar om 2 uur maar snel mijn bedje in gekropen want om half 8 vertrok de bus de dag erna weer door naar the deep South!
Dit extra rondje bestond uit eerst naar Milford Sounds gaan, waar we een prachtige rondvaart maakten tussen de fjorden en watervallen, en weer zeehonden op een rots konden zien zonnen. Deze bijzondere uitzichten waren misschien wel een van de mooiste die ik in heel NZ heb gezien! Na de rondvaart gingen we naar Guns Camp, onze slaapplek voor die nacht. Waar ik vooraf wist dat ik met Stray ook op niet standaard plekken zou slapen, had ik toch niet verwacht aan te komen op een plek zonder winkels of telefoonbereik in een straal van 3 uur rijden en zonder elektriciteit! Ze hadden wel een generator die ze 's avonds even aanzetten, hierdoor kon je tussen 7 en 10 uur 's avonds even al je elektrinica opladen. Wat ze hier dan wel weer in overvloed hadden waren sandflies. Erg vervelende beestjes die je overal in NZ tegenkomt, maar er waren er hier echt miljoenen. Ze steken vooral rond je enkels, en de beten jeuken aanzienlijk meer dan de standaard mug die ik vanuit Europa gewend ben... Toch nog een leuke avond gehad met de groep, kaart spelletjes doen waarbij de verliezaar in de ijskoude gletsjer rivier moest springen. Erg blij dat ik dit niet was en erg gelachen toen een van de anderen dit wel moest doen :)
De dag erna vertrokken we naar Bluf, het zuidelijkste puntje van het zuidereiland. Vanuit hier nam ik met een klein deel van de groep de ferry naar Steward Island, een klein eilandje nog zuidelijker dan het zuidereiland, met erg veel mooie natuur en kiwi's. Geen kiwi gespot helaas, wel kleine pinguins! Ook een mooie wandeling gemaakt samen met de anderen van stray, en toen weer terug op de ferry 'naar het vaste land'.
Terug aangekomen in Queenstown jammer genoeg nogal ziekjes, en in plaats van flink geld uitgeven aan activiteiten in deze bruisende stad helaas 200 dollar neer moeten leggen bij de huisarts. Altijd leuk, dat eigen risico van de Nederlandse zorgverzekering...
Na Queenstown volgden nog twee nachten voor mij met de stray groep. De eerste stop was aan de voet van Mt Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Wederom erg mooie uitzichten, wat is NZ toch een prachtig gevarieerd land!! Mijn laatste dag met de bus gingen we naar Rangitata om te raften, iets waar ik vanaf het begin al naar uitkeek. Ingepakt met veel laagjes warme kleren, wetsuit, reddingsvest en helm gingen we de boot in. Ik zat met 4 andere meisjes van stray en twee vriendinnen uit Christchurch. Deze laatste twee zaten voorin en vergaten soms dat iedereen hun ritme moest volgen met pedelen, en dat het dus niet zo handig was om steeds te stoppen met pedelen voor een theekransje. Erg gelachen met de boot en de instructeur.
Nadat alle termen uitgelegd waren (vooruit pedelen, achteruit pedelen, hold, in de boot springen, lean left/right, jump left/right) kwam dan toch het moment waar we al voor vreesden en bij andere boten al gezien hadden; we moesten oefenen met uit de boot springen de gletsjer rivier in, en weer terug in de boot zien te klauwteren.
Gelukkig bleek het water een stuk minder koud dan verwacht (12 graden) en deden alle warmtemaatregelen goed zijn werk. Toen kon het echte werk beginnen! Bij de eerste grote stroomversnelling (graad 3+ noemden ze deze), ging een van de zes boten over de kop en moesten we allemaal meehelpen iedereen uit het water te vissen. Wonder boven wonder was de eerste boot die omkieperde niet eens mijn vrouwenboot!
Nadat iedereen weer veilig in een boot zat gingen we aan de kant om te kijken naar de heftige stroomversnelling, graad 5 (ons verteld het hoogst haalbare bij rafting). Voor ons gingen wat kayakers er al doorheen, sommige inclusief kopje onder, dus we wisten wat ons te wachten stond. Hoppa, doen!
Peddelen, stop, peddelen, stop, peddelen!! En daar gingen we, vol water in je gezicht maar wauw, heel gaaf om te doen!! Niet lang hierna kwam de tweede graad 5 stroomversnelling. Onze vrouwenboot ging als laatste, waarschijnlijk omdat ze dachten dat wij om zouden kieperen ofzo. Maar nee, een andere boot ging om, en de boot die ze wilde helpen kwam zelf ook in een erg moeilijk stuk, dus al 2,5 boot omgekieperd. Toen wij halverwege de stroomversnelling waren moesten we een meisje uit het water vissen die vastgeklampt zat aan een rots. Oeps, eigenlijk is 8 meisjes in een boot + 1 instructeur teveel, wat nu? Er werd met touwen gegooid, plannen gemaakt, maar nee. Uiteindelijk kwam het erop neer dat we maar gewoon gingen proberen met een teveel de rest van deze graad vijf af te maken. En dat lukte!
Na al deze adrenaline kicks van stroomversnellingen kwamen we op het rustige stuk, waar we allemaal uit de boot mochten springen om gewoon lekker te dobberen en van het prachtige landschap mochten genieten. We voelden ons allemaal net de hobbits die in de film in tonnen door de rivier drijven. Geweldige afsluiting van mijn stray reis dus!! De afgelopen twee dagen heb ik doorgebracht in Christchurch, na de aardbeving niet meer een heel bijzondere stad. Heb me voornamelijk bezig gehouden met uitzieken en voorbereiden om het laatste stukje van mijn reis, 7 dagen Sydney!
Dus daar zit ik nu, op het vliegveld, weer 130 dollar armen omdat ik blijkbaar een vlucht had geboekt zonder koffer en toch echt een backpack mee wil nemen. Zet dat dan ook maar op de creditcard..
Oh oh, wat een veel te lange blog is het geworden, sorry allemaal! Hopelijk konden jullie op deze manier toch een beetje meegenieten van al de geweldige dingen die ik hier in dit prachtige land heb meegemaakt. De foto's volgen op facebook zodra ik weer in Nederland ben en een laptop heb. Het is een geweldig avontuur geweest, van begin tot eind. Ik heb heel veel leuke nieuwe mensen leren kennen, zowel in Whakatane als tijdens mijn reis daarna, en kijk met heel veel plezier terug op mijn tijd hier.
New Zealand, I'm gonna miss you!!
Mijn vorige blog is alweer bijna twee maanden geleden, tussendoor heb ik het erg druk gehad en heb ik allerlei bijzondere, leuke, spannende en geweldige dingen gedaan! Ik zal proberen alles van de afgelopen tijd met jullie te delen, sorry als het wat veel is ;)
Om te beginnen waar ik de vorige keer was geeindigd; White Island. Samen met een van de arts assistenten uit het ziekenhuis ging ik hier op mijn laatste weekend in Whakatane naar toe, beide niet helemaal zeker wat we nou moesten verwachten. Op de boot naar het vulkanische eiland toe werd ineens omgeroepen dat er aan beide kanten van de boot dolfijnen zwommen! Geweldig! Wat bijzonder om zo in het wild dolfijnen te zien zwemmen, erg leuk! Op de boot werden daarna helmen en gasmaskers uitgedeeld, waarbij wie die laatste nog echt nodig bleken te hebben ook. White Island rookt nog steeds als een malle, en zoals de foto's op facebook nog wel zullen laten zien ging je op sommige stukken bijna op in de rook. De kleuren op het eiland waren ook heel bijzonder, en je kon zelfs nog resten zien van de fabriek die er stond om sulfaat te winnen voor de laatste grote uitbarsting. Op de bootreis terug naar het vaste land werden we wederom getrakteerd op tientallen dolfijnen die met de boot meezwommen, leuk extraatje!
En toen kwam de kerstvakantie en daarmee ook Bart naar Nieuw Zeeland! Wat fijn om elkaar na 10 weken weer te kunnen zien! We hebben samen 2,5 week het hele Noordereiland doorgereisd.
De vakantie begon jammer genoeg met erachter komen dat de geleende tent kapot was. Na snel aan Sam en Dan vragen of we misschien toch hun tent nog konden lenen was dit probleem opgelost, en waren er ook gelijk plannen om samen in Tauranga te gaan bowelen, stappen en daar te logeren. Heel gezellige avond gehad en de dag erna met kater met z'n vieren Mt. Manganui opgelopen. De eerste week bestond verder vooral uit Bart dingen laten zien die ik al gezien had en heel graag wilde delen, van de hotpools in Rotorua, nogmaals de Tongariro crossing (deze keer zonder Mt Doom!), tot een heerlijke mountainbike tocht door de duinen met Kerstmis!
Na al deze uitstapjes vanuit Whakatane begon op 2e Kerstdag onze road trip verder naar het noorden, met als eerste stop Hobbiton! Samen met een gids en heel veel andere toeristen liepen we tussen alle Hobbit huisjes uit de film, zagen we het huisje van Bilbo Baggins en dronken we een biertje in the green dragon.
Toen we 's avonds voor het eerst de tent opzetten kwamen we er achter dat we iets te enthousiast waren geweest met het kopen van een groot luchtbed, het paste nauwelijks in het tentje! Dat werd dus maar heel de week hopen op weinig regen, want het luchtbed duwde de binnentent tegen de buitentent aan ;)
Onze reis vervolgde verder naar het noorden, Bay of Islands. Heel erg mooie stranden en erg leuke wandelingen gemaakt. We dachten hier zowaar ook kiwi's te spotten, maar het bleken de veel minder schuwe (wel zeldzamere) Weka's te zijn. De campingbazin bleef maar tegen iedereen die het horen wilde vertellen dat zelfs national geographic voor deze vogels naar hun camping was gekomen en dat een stuk over hun camping in 2016 ergens op TV zou komen.
Na 3 nachten Bay of Islands vertrokken we nog verder naar het uitsterste noorden van Nieuw-Zeeland. Via de 90 miles beach (we hadden gelukkig de 4wheeldrive van Anke, en konden zo ook een stukje over het strand rijden, heeeel gaaf!!), gingen we naar de sand dunes. Hier kon je een body board huren en als een malle van een hele hoge zandberg afglijden. Leuk om te doen, daarna wel overal zand, zand en nog eens zand!! Cape Reinga is het meest Noordelijke puntje, waar de Tasmanzee en de stille oceaan bij elkaar komen. Door een kleur verschil kun je echt de scheidslijn tussen beide zeeeen zien.
En toen brak oudejaarsdag aan, en vertrokken we naar Kahoe Farm hostel voor het laatste voetbaltoernooi van 2014 en om middernacht het aller eerste voetbaltoernooi van 2015 ter wereld. Na het avondeten werden de teams opgesteld, en begonnen de wedstrijden. Bart met brace in team Germany (naam gekozen om het echte Duitse team een hak te zetten en hun naam te kapen) en ik in team Flying Dutchmen. En iets voor middernachtwerd duidelijk dat ik zowaar met mijn team in de finale zou staan! Na het proosten met champagne (helaas geen vuurwerk voor ons dit jaar) om iets na twaalven weer het veld op en... Gewonnen! Goed begin van 2015 :)
Op onze terugweg naar Whakatane hebben we nog lekker een aantal nachtjes Coromaldel kunnen meepikken. Hier zijn we naar het beroemde hot water beach gegaan (je graaft een kuil in het strand en er komt heel heet water uit de bodem). Toen we aankwamen zagen we een enorme mensenmassa en vroegen we ons af of er een walvis was aangespoeld. Maar nee, al deze mensen waren dicht op elkaar bezig met kuilen graven, erg apart gezicht. Ook wij hebben ons er maar even tussen gemengd met onze schep, even voetjes in het hele hete water, en toen maar vertrokken naar een normaal strand. Later die dag hebben we de wandeling gemaakt van Pahia beach naar Cathedral Cove, adembenemend mooi!!
Helaas komt aan elke vakantie een einde en moest Bart weer terug naar Nederland en ik mijn laatste weekje werken in het ziekenhuis. Deze week vloog voorbij, en op vrijdag heb ik heel fijn afscheid kunnen nemen van iedereen in het ziekenhuis. Zelfs de getrakteerde speculaas viel in de smaak bij de verpleging :)
Wat heb ik een leuke en leerzame tijd gehad in dit ziekenhuis, en Anke bedankt voor alles!
En zo ging ik zaterdag 10 januari dan in mijn eentje op pad, met een giga backpack en veel te veel bagage. Afgezet door Anke en haar ouders begon mijn reis in Rotorua, op naar het zuiden!
Na een lange busreis kwam ik aan in Wellington, waar ik 2 nachtjes ben gebleven voor ik de ferry naar Picton op het zuidereiland kon nemen. Na een nachtje Picton begon mijn rondreis met stray, een hop-on-hop-off bus die me het hele zuidereiland over zou gaan rijden. Tenminste, als ik de bus kon vinden. Natuurlijk eerst naar de verkeerde ferry gelopen (Interislander ferry en Blue Ferry liggen blijkbaar 20 minuten lopen van elkaar vandaan..) Eenmaal in de bus hoor ik gelijk erg veel Nederlands, dat klinkt bekend zo ver van huis!
De rondreis over het zuidereiland begon met het Abel Tasman park. In de bus gaat dan een map met activiteiten rond, en ik koos ervoor om te gaan kayaken. Dat bleek een goede keuze! Gezellige tocht, jonge zeehondjes op de rotsen zien liggen en lekker lunch pauze op een strandje. Topdag! Het vakantiepark waar we verbleven was ook prachtig, als ik in de douche op mijn tenen ging staat keek je zo door het raampje het strand op en kon je alle kleine eilandjes voor de kust zien.
De dagen erna ben ik via Westport naar Franz Josef gegaan, een plaatsje onderaan de Franz Josef gletsjer. De dagen ervoor waren de helicopter vluchten de gletsjer op afgezegd ivm het weer, maar met een 50/50 kans schreef ik me toch in voor de vlucht van de dag erna. De eerste vlucht die ochtend werd ook geannuleerd maar... Mijn vlucht ging door! Met een groepje van 9 werden we door de gids verdeeld in twee groepjes om met de helicopter te gaan vliegen. Wat is dat een gaaf gevoel zeg, voorin zitten naast de piloot in een heli!
Eenmaal op het ijs van de gletsjer moesten we allemaal de ijzers onder de schoenen binden, hard stampen, en daar gingen we dan. Heel bijzonder om te zien, dat blauwe ijs. Zo liepen/stampten we 3 uur rond met de gids over de gletsjer, soms ook op mijn buik glijden door een smal stuk, om weer met de heli terug te gaan naar beneden. Wat een dag zeg!
Hoewel Franz Josef zelf heel klein is, waren het twee erg leuke avonden in het hostel, waar naast de stray bus ook de kiwi experience bus verbleef en erg veel backpackers samen waren voor een 80's party de eerste avond en onbeperkt pizza eten de tweede avond.
Hierna trok de reis verder naar Lake Wanaka, waar ik samen met wat anderen 's avonds naar een bioscoop ging met wel heel luxe stoelen; voetenbankje en de rugleuning lekker naar achteren toe.
Na Lake Wanaka volgde de eerste keer Queenstown, waar we 's avonds de verjaardagen gingen vieren van twee van de Nederlandse meisjes. Erg leuke avond, maar om 2 uur maar snel mijn bedje in gekropen want om half 8 vertrok de bus de dag erna weer door naar the deep South!
Dit extra rondje bestond uit eerst naar Milford Sounds gaan, waar we een prachtige rondvaart maakten tussen de fjorden en watervallen, en weer zeehonden op een rots konden zien zonnen. Deze bijzondere uitzichten waren misschien wel een van de mooiste die ik in heel NZ heb gezien! Na de rondvaart gingen we naar Guns Camp, onze slaapplek voor die nacht. Waar ik vooraf wist dat ik met Stray ook op niet standaard plekken zou slapen, had ik toch niet verwacht aan te komen op een plek zonder winkels of telefoonbereik in een straal van 3 uur rijden en zonder elektriciteit! Ze hadden wel een generator die ze 's avonds even aanzetten, hierdoor kon je tussen 7 en 10 uur 's avonds even al je elektrinica opladen. Wat ze hier dan wel weer in overvloed hadden waren sandflies. Erg vervelende beestjes die je overal in NZ tegenkomt, maar er waren er hier echt miljoenen. Ze steken vooral rond je enkels, en de beten jeuken aanzienlijk meer dan de standaard mug die ik vanuit Europa gewend ben... Toch nog een leuke avond gehad met de groep, kaart spelletjes doen waarbij de verliezaar in de ijskoude gletsjer rivier moest springen. Erg blij dat ik dit niet was en erg gelachen toen een van de anderen dit wel moest doen :)
De dag erna vertrokken we naar Bluf, het zuidelijkste puntje van het zuidereiland. Vanuit hier nam ik met een klein deel van de groep de ferry naar Steward Island, een klein eilandje nog zuidelijker dan het zuidereiland, met erg veel mooie natuur en kiwi's. Geen kiwi gespot helaas, wel kleine pinguins! Ook een mooie wandeling gemaakt samen met de anderen van stray, en toen weer terug op de ferry 'naar het vaste land'.
Terug aangekomen in Queenstown jammer genoeg nogal ziekjes, en in plaats van flink geld uitgeven aan activiteiten in deze bruisende stad helaas 200 dollar neer moeten leggen bij de huisarts. Altijd leuk, dat eigen risico van de Nederlandse zorgverzekering...
Na Queenstown volgden nog twee nachten voor mij met de stray groep. De eerste stop was aan de voet van Mt Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Wederom erg mooie uitzichten, wat is NZ toch een prachtig gevarieerd land!! Mijn laatste dag met de bus gingen we naar Rangitata om te raften, iets waar ik vanaf het begin al naar uitkeek. Ingepakt met veel laagjes warme kleren, wetsuit, reddingsvest en helm gingen we de boot in. Ik zat met 4 andere meisjes van stray en twee vriendinnen uit Christchurch. Deze laatste twee zaten voorin en vergaten soms dat iedereen hun ritme moest volgen met pedelen, en dat het dus niet zo handig was om steeds te stoppen met pedelen voor een theekransje. Erg gelachen met de boot en de instructeur.
Nadat alle termen uitgelegd waren (vooruit pedelen, achteruit pedelen, hold, in de boot springen, lean left/right, jump left/right) kwam dan toch het moment waar we al voor vreesden en bij andere boten al gezien hadden; we moesten oefenen met uit de boot springen de gletsjer rivier in, en weer terug in de boot zien te klauwteren.
Gelukkig bleek het water een stuk minder koud dan verwacht (12 graden) en deden alle warmtemaatregelen goed zijn werk. Toen kon het echte werk beginnen! Bij de eerste grote stroomversnelling (graad 3+ noemden ze deze), ging een van de zes boten over de kop en moesten we allemaal meehelpen iedereen uit het water te vissen. Wonder boven wonder was de eerste boot die omkieperde niet eens mijn vrouwenboot!
Nadat iedereen weer veilig in een boot zat gingen we aan de kant om te kijken naar de heftige stroomversnelling, graad 5 (ons verteld het hoogst haalbare bij rafting). Voor ons gingen wat kayakers er al doorheen, sommige inclusief kopje onder, dus we wisten wat ons te wachten stond. Hoppa, doen!
Peddelen, stop, peddelen, stop, peddelen!! En daar gingen we, vol water in je gezicht maar wauw, heel gaaf om te doen!! Niet lang hierna kwam de tweede graad 5 stroomversnelling. Onze vrouwenboot ging als laatste, waarschijnlijk omdat ze dachten dat wij om zouden kieperen ofzo. Maar nee, een andere boot ging om, en de boot die ze wilde helpen kwam zelf ook in een erg moeilijk stuk, dus al 2,5 boot omgekieperd. Toen wij halverwege de stroomversnelling waren moesten we een meisje uit het water vissen die vastgeklampt zat aan een rots. Oeps, eigenlijk is 8 meisjes in een boot + 1 instructeur teveel, wat nu? Er werd met touwen gegooid, plannen gemaakt, maar nee. Uiteindelijk kwam het erop neer dat we maar gewoon gingen proberen met een teveel de rest van deze graad vijf af te maken. En dat lukte!
Na al deze adrenaline kicks van stroomversnellingen kwamen we op het rustige stuk, waar we allemaal uit de boot mochten springen om gewoon lekker te dobberen en van het prachtige landschap mochten genieten. We voelden ons allemaal net de hobbits die in de film in tonnen door de rivier drijven. Geweldige afsluiting van mijn stray reis dus!! De afgelopen twee dagen heb ik doorgebracht in Christchurch, na de aardbeving niet meer een heel bijzondere stad. Heb me voornamelijk bezig gehouden met uitzieken en voorbereiden om het laatste stukje van mijn reis, 7 dagen Sydney!
Dus daar zit ik nu, op het vliegveld, weer 130 dollar armen omdat ik blijkbaar een vlucht had geboekt zonder koffer en toch echt een backpack mee wil nemen. Zet dat dan ook maar op de creditcard..
Oh oh, wat een veel te lange blog is het geworden, sorry allemaal! Hopelijk konden jullie op deze manier toch een beetje meegenieten van al de geweldige dingen die ik hier in dit prachtige land heb meegemaakt. De foto's volgen op facebook zodra ik weer in Nederland ben en een laptop heb. Het is een geweldig avontuur geweest, van begin tot eind. Ik heb heel veel leuke nieuwe mensen leren kennen, zowel in Whakatane als tijdens mijn reis daarna, en kijk met heel veel plezier terug op mijn tijd hier.
New Zealand, I'm gonna miss you!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
